(๑) (กริยา.)
ถูกัน เช่น กิ่งไม้เสียดสีกันจนเกิดไฟไหม้ป่า.
(๒) (วิเศษณ์.)
อาการที่ว่ากระทบกระเทียบเหน็บแนมด้วยความอิจฉา เป็นต้น เช่น เธอไม่ชอบเขา จึงพูดเสียดสีเขาเสมอ ๆ.
(๑) (กริยา.)
ถูกัน เช่น กิ่งไม้เสียดสีกันจนเกิดไฟไหม้ป่า.
(๒) (วิเศษณ์.)
อาการที่ว่ากระทบกระเทียบเหน็บแนมด้วยความอิจฉา เป็นต้น เช่น เธอไม่ชอบเขา จึงพูดเสียดสีเขาเสมอ ๆ.
"ทองพระขุน""ดอกไม้เจ้า""ขุนเพ็ด""ทองระอา"เสียดสีกันจนเกิดไฟไหม้ป่า.
"ลูกอ้าย"ไม่ชอบ"ลูกเอื้อย" จึงพูดเสียดสีเสมอ ๆ.