เป็นคำเชิงลบที่ใช้อธิบายอาการแสดงออกของเด็กที่เหมือนรอบรู้ไปทุกอย่างหรือการแสดงพฤติกรรมที่น่าอายในสายตาของคนรอบข้างโดยตัวเองไม่รู้ตัว และสำคัญผิดว่าเป็นการกระทำที่ทำให้ตัวเองดูดี ทั้งนี้ยังรวมไปถึงอาการที่แยกโลกในความเป็นจริงกับโลกในจินตนาการไม่ออกด้วย เบียวมีสามประเภท ได้แก่
1. พวกที่ชอบทำตามนอกกระแส แต่ไม่ได้ทำอะไรที่บอกเลย และชอบเกาะกระแสปลอมๆ อย่างที่เรียกว่า"ปลิง"
2. พวกที่อ้างว่าต่อยตีกับคนอื่น แต่ไม่ได้ออกไปไหนเลย
3. พวกโรคจิตที่ชอบคิดว่าตัวเองมีพลังวิเศษ ได้ไปต่างโลก แต่ตัวเองไม่มีพลังเลย อย่างที่เรียกว่า"เบียว"

มโน

(คำแสลง) ป่วยเป็นโรคจิตเวชที่เรียกว่า "ภาวะหลงผิดตนเขื่อง" (เขื่อง แปลว่า ยิ่งใหญ่,ใหญ่โต) คนประเภทนี้จะมโนว่าตนเองมีพลังหรือความสามารถพิเศษ เป็นบุคคลสำคัญหรือมีความเกี่ยวข้อง บางคนอาการหนักจนคิดว่าตนเองเป็นพระเจ้าเลยก็มี หรือเสแสร้งว่ารู้ลึกรู้จริงในเรื่องใดเรื่องหนึ่ง แต่ในความเป็นจริงแล้วบุคคลผู้นั้นหาได้เป็นเช่นนั้นไม่ นอกจากที่กล่าวมายังมีความหมายว่า แยกโลกแห่งความเป็นจริงกับโลกแห่งจินตนาการไม่ได้

เบียว

(คำแสลง) ป่วยเป็นโรคจิตเวชที่เรียกว่าเด็กปัญญาอ่อนเช่น เบียวเป็นตัวละครในการ์ตูน/อนิเมะ
เบียวว่าอยู่ต่างโลก นอกจากที่กล่าวมายังมีความหมายว่า แยกโลกแห่งความเป็นจริงกับโลกแห่งจินตนาการไม่ได้

คนที่โตแล้วแต่ทำตัวเป็นเด็กปัญญาอ่อน
เช่น เบียวเป็นตัวละครในการ์ตูน/อนิเมะ
เบียวว่าอยู่ต่างโลก เบียวว่าตัวเองซึนเดเระ(ไม่ได้ว่าคนที่ซึนเดเระจริงๆแต่อย่างใด หมายถึงแค่พวกเบียว) เบียวว่าเป็นฆาตกร

เบียวมีความหมายว่าแซค ใช้ในสถานะการณ์ที่แซคเริ่มทำตัวไม่ตกกะปิ

แพงจัง