(คำนาม.) ชายที่มีอายุ อาศัยอยู่กินที่วัด อาจถือศีลหรือไม่ก็ได้ นุ่งห่มผ้าเหลืองตามแต่จะหาได้ บางคนมีความประพฤติดี บางคนมีความประพฤติไม่เหมาะสม.
มาจาก ภาษาบาลี (ภาษาที่ใช้เป็นหลักในพระพุทธศาสนานิกายเถรวาท.) ว่า เถน
และมาจาก ภาษาสันสกฤต (ภาษาในตระกูลอินเดีย-ยุโรป ซึ่งมีใช้ในวรรณคดีอินเดียโบราณ เช่น คัมภีร์ฤคเวท ยชุรเวท สามเวท และต่อมาใช้ในวรรณคดีของพราหมณ์โดยทั่วไป และในคัมภีร์พระพุทธศาสนาฝ่ายมหายาน) ว่า เสฺตน
แปลว่า ขโมย.