(นาม.)
สัตว์ที่มีจิตใจต่ำ ไม่รู้จักใช้เหตุผล,
ผู้ไม่ควรแนะนำสั่งสอน, ผู้ไม่พึงดัดไม่พึงสอน, ผู้ฝึกไม่ได้หัดไม่ได้.
(ส.; ป. มนุสฺส).

สัตว์นรกพวกหนึ่งเกิดในอบายภูมิ คือ แดนทุกข์ เชื่อกันว่าชอบเที่ยวหลอกหลอนโอปปาติกะ.

ผีเลวจำพวกหนึ่ง มีหลายชนิด ชนิดหนึ่งตามที่ว่ากันว่า มีรูปร่างสูงโย่งเย่งเท่าต้นตาล ผมยาวหย็อกหย็อย คอยาว ผอมโซ มีปากเท่ารูเข็ม มือเท่าใบตาล กินแต่เลือดและหนองเป็นอาหาร มักร้องเสียงดังวี้ด ๆ ในตอนกลางคืน.

คำเรียกเป็นเชิงด่า หรือปรามาสเดรัจฉานที่อดอยากผอมโซ เที่ยวรบกวนขอเขากิน หรือเมื่อมีใครได้โชคลาภ ก็เข้ามาขอแบ่งปัน เป็นอย่างขอแบ่งส่วนบุญ หรือในทำนองเช่นนั้น.