[ไวยาวัดจะไม] (คำวิเศษณ์.)
(บุญ)ที่สำเร็จด้วยการขวนขวายช่วยเหลือ.
มาจาก ภาษาบาลี ภาษาที่ใช้เป็นหลักในพระพุทธศาสนานิกายเถรวาท ว่า เวยฺยาวจฺจมย.