[ไพฺล่]
(๑) ก. ไขว้ เช่น เอามือไพล่หลัง, เอี้ยว, หลบไป, หลีกไป.
(๒) ก. แทนที่จะเป็นอย่างนี้ กลับเป็นอีกอย่างหนึ่ง เช่น เคยทำอย่างนี้ ไพล่ไปทำอย่างนั้น.
[ไพฺล่]
(๑) ก. ไขว้ เช่น เอามือไพล่หลัง, เอี้ยว, หลบไป, หลีกไป.
(๒) ก. แทนที่จะเป็นอย่างนี้ กลับเป็นอีกอย่างหนึ่ง เช่น เคยทำอย่างนี้ ไพล่ไปทำอย่างนั้น.
"ตีวัวกระทบคราด" โกรธคนหนึ่ง แต่ทำอะไรเขาไม่ได้ "ไพล่"ไป"รังควาน"อีกคนหนึ่งที่เกี่ยวข้องและตนสามารถทำได้.