(๑) (วรรณ; โบ) น. คู่รัก เช่น ข้าสมจรด้วยกันพ่อแม่และเจ้าข้ามิให้ และมันภากันหนีไปไกล หญิงนั้นยังมิเปนเมียชายเปนแต่ชู้กัน (สามดวง ลักษณผัวเมีย),
ถ้าชายผู้ใดเอาหญิงเปนชู้เปนเมีย แต่ในกำหนดนั้นคือเมียท่านแลให้ไหมโดยขนาด (สามดวง ลักษณผัวเมีย),
บุคคลที่เป็นที่รัก เช่น ร้อยชู้ฤๅเท่าเนื้อ เมียตน (ลอ)
(๒) น. การล่วงประเวณี เช่น เล่นชู้,
ชายหรือหญิงที่ลอบลักสมัครสังวาสเป็นผัวเมียกัน
(๓) น. ชายผู้ล่วงประเวณี เช่น สามีฆ่าชู้ของภรรยาตาย
(๔) น. ชายที่ร่วมประเวณีกับภรรยาคนอื่น,
หญิงที่ยังมีสามีอยู่แล้วร่วมประเวณีกับชายอื่น เรียกว่า หญิงมีชู้,
เรียกชายหรือหญิงที่ใฝ่ในทางชู้สาว ว่า เจ้าชู้.