ทุเรศ

๏ ทั้งหลายสหายมิต ตะอมัจจะเสนา
ทัศน์เหตุทุเรศสา หศะแสนสลดใจ ฯ
๏ สุดที่จะกลั้นโท มนะโศกะอาลัย
ถ้วนหน้ามิว่าใคร ขณะเห็นบเว้นคน ฯ
๏ แก้ไขและได้คืน สติฟื้นประทังตน
จึ่งราชบุรุษกล ปกกรณ์ก็โกนหัว ฯ
๏ เสื่อมศีศะผมเผ้า พิศะเปล่าประจานตัว
เปนเยี่ยงประหยัดกลัว ผิมะลักจะหลาบจำ ฯ
๏ เสร็จอาชะญาทัณฑ์ กิจะพลันประกาศทำ
ปัพพาชนีย์กรรม ดุจะราชโองการ ฯ
๏ บรรดาประชาชน ขณะยลทิชาจารย์
สุดแสนจะสงสาร สรแซ่ประสาสันทน์ ฯ
๏ บางคนกมลอ่อน อุระข้อนพิไรพรรณน์
บางเหล่าวิสัยอัน กุธะเกลียดก็เสียดสี ฯ
๏ บางพวกก็เปนกลาง ยละข้างพิจารณ์ดี
บางหมู่กะรุณมี ณหทัยก็ให้ของ ฯ
๏ พราหมณ์วัสสการเส กละเล่หะทำนอง
ท่าทางละอย่างผอง นระสิ้นบสงสัย ฯ
๏ ออกจากนครรา ชะคฤห์รีบจรัลไป
สู่เทศสถานไกล บุระรัฏฐะวัชชี ๚