นิยามที่ดีที่สุด
ฉกรรจ์

[ฉะกัน] (วิเศษณ์.)
ห้าวหาญ เช่น ใจฉกรรจ์,
แข็งแรงสมบูรณ์ เช่น วัยฉกรรจ์ ชายฉกรรจ์,
รุนแรงอาจถึงตาย เช่น แผลฉกรรจ์.


ชายฉกรรจ์ วัยฉกรรจ์ ใจฉกรรจ์ แผลฉกรรจ์

ฉกรรจ์

[ฉะกัน]
ว. ห้าวหาญ เช่น ใจฉกรรจ์,
แข็งแรงสมบูรณ์ เช่น วัยฉกรรจ์ ชายฉกรรจ์,
รุนแรงอาจถึงตาย เช่น แผลฉกรรจ์.


"ฉกรรจ์ลำเครื่อง"