[คุย] (แบบ)

"คุหฺย" เป็น ภาษาสันสกฤต ภาษาในตระกูลอินเดีย-ยุโรป ซึ่งมีใช้ในวรรณคดีอินเดียโบราณ เช่น คัมภีร์ฤคเวท ยชุรเวท สามเวท และต่อมาใช้ในวรรณคดีของพราหมณ์โดยทั่วไป และในคัมภีร์พระพุทธศาสนาฝ่ายมหายาน

มาจาก ภาษาบาลี ภาษาที่ใช้เป็นหลักในพระพุทธศาสนานิกายเถรวาท ว่า
"คุยฺห"

เป็นวิเศษณ์. แปลว่า ลั บ , ซ่ อ น เ ร้ น.