นิยามที่ดีที่สุด
กระด้างกระเดื่อง

(๑) ก. แข็ง เช่น หนึ่งโสดฝุ่นทรายตรึงตรา นอนแนบหินผา กระด้างกระเดื่องทั้งตัว (ดุษฎีสังเวย).

(๒) ว. ไม่อ่อนน้อม, เอาใจออกหากไม่ยอมอ่อนน้อมอย่างเคย.


หนึ่งโสดฝุ่นทรายตรึงตรา นอนแนบหินผา กระด้างกระเดื่องทั้งตัว (ดุษฎีสังเวย).

กระด้างกระเดื่อง

แข็ง


หนึ่งโสดฝุ่นทรายตรึงตรา นอนแนบหินผา กระด้างกระเดื่องทั้งตัว.

กระด้างกระเดื่อง

ไม่อ่อนน้อม เอาใจออกห่าง ไม่ยอมอ่อนน้อมอย่างเคย.


กระด้างกระเดื่อง เอาใจออกห่าง ไม่ยอมอ่อนน้อมอย่างเคย.