น. ชนชาติพูดภาษาตระกูลมอญ-เขมรพวกหนึ่ง อยู่ทางภาคอีสาน.
น. บรรณาการจากประเทศราช.
ส่วย
สิ่งของพื้นเมือง ที่เมืองหลวง เรียกเกณฑ์จากหัวเมือง เป็นประจำ เพื่อใช้ประโยชน์ในราชการ.
ส่วย
รายได้แผ่นดินประเภทหนึ่ง เรียกเก็บเป็นสิ่งของหรือเงินตราแทนการเข้าเดือนหรือการรับราชการ.
ส่วย