นิยามที่ดีที่สุด
เสนียด

[สะเหฺนียด] น. ชื่อไม้พุ่มชนิด Justicia adhatodaL. ในวงศ์ Acanthaceae ใบยาวรีออกตรงข้ามกัน ดอกสีขาวออกเป็นช่อตามยอด มีกาบหุ้ม ใบใช้ทำยาได้, กระเหนียด ก็เรียก.


ดอกเสนียด.

เสนียด

[สะเหฺนียด] น. เรียกหวีที่มีซี่ละเอียดทั้ง ๒ ข้าง ว่า หวีเสนียด. (ข. สฺนิต).


หวีเสนียด.

เสนียด

[สะเหฺนียด] (วิเศษณ์.) "จัญไร", อัปมงคล,


อย่าทำตัวเป็นเสนียดแผ่นดิน.