เป็นอุบาสิกาสมัยพุทธกาลในกรุงราชคฤห์ ที่มีความเลื่อมใสแบบงมงาย โดยถวายเมถุนธรรมให้กับพระภิกษุโดยการคลายกำหนัดด้วยวิธีการต่างๆ เช่นให้เสียดสีที่เกลียวท้อง เสียดสีที่ซอกรักแร้ หรือแม้กระทั่ง "ช่องหู" ซึ่งพระพุทธองค์ตรัสว่า พฤติการณ์เช่นนั้นไม่ทำให้ภิกษุต้องอาบัติปาราชิก แต่ต้องอาบัติสังฆาทิเสส