หญิงที่หาเลี้ยงชีพด้วยการค้าประเวณี, หญิงโสเภณี นครโสเภณี หญิงนครโสเภณี หญิงงามเมือง หรือ นางกลางเมือง ก็ว่า. (ป. โสภิณี ว่า หญิงงาม; ส. โศภินี).
หญิงที่หาเลี้ยงชีพด้วยการค้าประเวณี.
"หญิงโสเภณี" "นครโสเภณี" "หญิงนครโสเภณี" "หญิงงามเมือง" "นางกลางเมือง" "นครโสภิณี"
โสเภณี มาจาก ภาษาบาลี (ภาษาที่ใช้เป็นหลักในพระพุทธศาสนานิกายเถรวาท.) โสภิณี
ภาษาสันสกฤต (ภาษาในตระกูลอินเดีย-ยุโรป ซึ่งมีใช้ในวรรณคดีอินเดียโบราณ เช่น คัมภีร์ฤคเวท ยชุรเวท สามเวท และต่อมาใช้ในวรรณคดีของพราหมณ์โดยทั่วไป และในคัมภีร์พระพุทธศาสนาฝ่ายมหายาน) โศภินี
แปลว่า หญิงงาม.