(๑) (ถิ่น-พายัพ) น. ต้นกล้วยไม้.
(๒) น. เรียกหญิงสาวทางภาคพายัพ ว่า เอื้องเหนือ.
(๓) น. หญ้าและใบไม้ เป็นต้น ที่สัตว์บางจำพวก เช่น วัว ควาย กินเข้าไปในกระเพาะทีหนึ่ง แล้วสำรอกออกมา เคี้ยวอีกให้ละเอียด ในคำว่า บดเอื้อง หรือ เคี้ยวเอื้อง.
(๔) ว. เรียกอาการที่สัตว์บางจำพวก เช่น วัว ควาย สำรอกอาหารออกมาเคี้ยวอีกให้ละเอียด ว่า บดเอื้อง หรือ เคี้ยวเอื้อง
(๕) ว. โดยปริยาย หมายความว่า ทำอะไรช้า ๆ.