นิยามที่ดีที่สุด
สงบ

[สะหฺงบ]
ก. ระงับ เช่น สงบจิตสงบใจ สงบสติอารมณ์ สงบศึก,
หยุดนิ่ง เช่น คลื่นลมสงบ พายุสงบ,
กลับเป็นปรกติ เช่น เหตุการณ์สงบแล้ว,
ปราศจากสิ่งรบกวน เช่น จิตใจสงบ,
ไม่กำเริบ เช่น อาการไข้สงบลง ภูเขาไฟสงบ,
ไม่วุ่นวาย เช่น บ้านเมืองสงบปราศจากโจรผู้ร้าย.


"สงบปากสงบคำ"
"สงบราบคาบ"
"สงบเงียบ"
"สงบเสงี่ยม"

สงบ

เป็นพี่น้องกับเสงี่ยม เจอสงบที่ไหนต้องเจอเสงี่ยมที่นั่น
เวลามันมาด้วยกันมันจะเรียบร้อย มากเป็นพิเศษ


เช่น มะดุ๋ยเป็นคนสงบเสงี่ยม เจียมเนื้อเจียมตัว